به شبکه های یک بعدی که واحدهای تکرار شونده آن ها از سمت راست و چپ مانند یک زنجیره به یکدیگر متصل شده اند و همچنین شبکه های دو بعدی که واحدهای تکرار شونده آن از سمت بالا و پایین و همچنین از راست و چپ به یکدیگر متصل شده اند پلیمر گفته می شود.

به هر واحد تکرار شونده یک مر گفته می شود که با ترکیب کلمه ی پلی به معنی چندین، معنای تعداد زیادی واحد تکرار شونده را ایجاد می کند. این واحد های تکرار شوند معمولا از کربن و هیدروژن و در بعضی مواقع نیز از اکسیژن، نیتروژن، سیلیکین، فسفر، کلر، فلور و سولفور ساخته می شوند.

ساختار پلیمر ها چگونه است؟

می توان گفت که اکثر پلیمر ها از ترکیب کربن و هیدروژن تشکیل شده اند. 

 

معرفی پلی وینیل بوتیرال و موارد استفاده از آن

در جاهایی که نیاز به استفاده از چسب های قوی، چسبیدن چند سطح، سختی و انعطاف پذیری است از پلی وینیل بوتیرال استفاده می شود. این پلیمر از واکنش الکل پلی وینیل با پلی وینیل بوتیرالدهید به دست می آید. از این پلیمر به صورت عمده برای شیشه ی ایمنی لمینت شده و شیشه جلو خودرو استفاده می شود. همچنین می توان به استفاده از این پلیمر در تولید محصولات پلاستیکی و استفاده در ماشین های تزریق پلاستیک اشاره کرد. 

پلی سولفون ها

پلی سولفون یکی دیگر از پلاستیک های مهندسی است که در سال ۱۹۶۵ توسط کمپانی یونیون کار معرفی گردید. این پلاستیک یکی از اعضای خانواده پلی اترهای حلقوی است، کاملاً آمورف بوده (که بیان کننده شفافیت آن است) و دمای انتقال شیشه ای بالایی ، ۱۹۰ درجه سانتیگراد دارد. علت سفتی و سختی آن وارد شدن گروه سولفون به زنجیر اصلی می باشد. از طرف دیگر وجود پیوندهای انعطاف پذیرا تری در زنجیر اصلی به مقاومت ضربه ای آن کمک کرده و یک پلیمر با چقرمگی خوب را به وجود می آورد. هم چنین گروه های دی آریل سولفون در زنجیر پلیمری مقاومت ذاتی پلاستیک در برابر اکسید کننده ها را در دماهای بالا تقویت می کند. در مقایسه با سایر پلاستیک ها از لحاظ مقاومت حرارتی، این کیفیت به پلی سولفون درطی زمان های طولانی مزیت مهمی می بخشد. پلی سولفون به روش تجارتی از واکنش های جای گزینی بین نمک سدیم بیس فنل A و ۴ و ۴ – دی کلرودی فنیل سولفون به دست می آید. همان طور که مطرح شده پلی سولفون تمامی خواص مهم لازم را به عنوان یک پلاستیک مهندسی دارا است.
این پلیمر حتی در دماهای بالا خزش کمی دارد و استحکام، سفتی و مقاومت ضربه ای خوبی دارد. این پلیمر ذاتاً در برابر اکسید کننده ها مقاوم است. دمای انتقال شیشه ای خیلی بالایی دارد و در برابر آب مقاومت هیدرولیزی بالایی دارد. خواص فوق کارآیی استثنایی آن را در دماهای بالا (تا ۱۵۰ درجه سلسیوس) هم در معرض هوا و هم در معرض آب بیان می کند. پلی سولفون نیز مانند پلاستیک های PPO می تواند بدون تخریب مکرراً در برابر بخار اتوکلاو قرار گیرد. به علاوه پلی سولفون در برابر حمله محلول های مائی اسیدهای قوی، بازها، نمک ها و شوینده ها مقاوم است. پلی سولفون در برابر روغن نیز در دماهای بالا مقاوم است. چون آمورف است به صورت شفاف قابل تولید بوده و به راحتی رنگی می گردد. کیفیت آمورف آن همچنین باعث می شود که این پلیمر پس از قالب گیری و به هنگام سرد شدن انقباض خیلی کمی داشته باشد. به خاطر مقاوم بودن پلی سولفون در برابر تجزیه حرارتی ضایعات آن بدون هیچ گونه افت کیفیت بارها می تواند بازیابی گردد و این موضوع یک مزیت اقتصادی به شمار می آید. هر چند که پلی سولفون می سوزد به عنوان خود خاموش کن معرفی می گردد. خواص الکتریکی خوبی دارد. در مجموع پلی سولفون به عنوان یک گرمانرم فرآیند می شود ولی بخاطر دارابودن مزیت پایداری حرارتی به عنوان گرماسخت نیز مورد مصرف قرار می گیرد.
یکی از معایب مهم کاربرد پلی سولفون قیمت آن است. در مقایسه با سایر پلاستیک های مهندسی خیلی گرانتر است ولی به خاطر داشتن خواص ویژه گرانی قیمت آن جبران می شود. این پلاستیک هم چنین به دمای فرآیندی و قالب گیری خیلی بالایی نیاز دارد (۳۱۵ و ۳۹۳ درجه سلسیوس). در قالب گیری تزریقی قالب ابتدا باید تا حد ۱۴۹-۹۳ درجه سلسیوس پیش گرم شود. دماهای زیاد ممکن است مشکلات خاصی را پیش بیاورد. به علاوه رزین قالب گیری پلی سولفون باید قبل از استفاده خشک گردد. بلاخره پلی سولفون در برابر جمله کتون ها ، آروماتیک ها یا حلال های هالوژن دار مقاومت ضعیفی دارد.
پلی سولفون به خاطر مقاومت فوق العاده حرارتی، اکسایشی و هیدرولیز، در قطعات مقاوم حرارتی سفینه ها، میکرو ویو آشپزخانه ای، قهوه درست کن، ظرفشویی و قطعات مقاوم لوله های آب گرم، ابزارآلات پزشکی قابل استرلیز و قطعات اتومبیل برای سرویس دهی در زیر خود به کار می رود. مقاومت شیمیایی این پلاستیک امکان کاربرد آن را در ساخت قطعات دستگاه فراروش مواد غذایی، لوله ها و پمپ های شیمیایی و شیرها و غیره را فراهم می کند. خواص الکتریکی این پلاستیک کاربرد آن را در صفحه مدارهای الکترونیکی، کویل ها، عایق کاری سیم، سویچ ها، فیوزها، قطعات تلویزیون و ابزار اندازه گیری طولی توجیه می کند.
دو پلاستیک سولفونی دیگر به طور تجارتی وجود دارد که در مقیاس نسبتاً کم تولید می شوند. این دو پلیمر خواصی شبیه پلی سولفون دارند که بررسی گردید ولی میزان کارآیی آن ها در دماهای بالا مقاومت در برابر تنش های کراکینگ محیطی، مقاومت استحکام ضربه ای، خواص الکتریکی و غیره آن ها با پلی سولفون متفاوت است.

پلی وینیلیدن فلوراید

داشتن برخی ویژگی ها، باعث داشتن مزیت های خاصی برای پلی (وینیلیدین فلوراید) یا PVDF  شده است. از جمله این ویژگی ها می توان به مقاومت الکتریکی بسیار بالای آن اشاره کرد. همچنین این پلیمر در برابر شعله نیز بسیار مقاوم است. حال با در کنار هم قرار دادن این دو خاصیت این پلیمر به یکی از بهترین مواد برای استفاده به عنوان عایق های سیم های الکتریکی تبدیل کرده است. با توجه به همین توضیحاتی که داده شد این پلیمر مصرف بسیار زیادی در زمینه صنایع شیمیایی، برای تولید انواع لوله ها و بطری و ظروف نگهداری دارد. 

پلی تترا فلورواتیلن

کمترین ضریب اصطکاک را در بین کل مواد دارد و به همین دلیل در ساخت ظروف نچسب و نیز نوار آب بندی به کار می رود. معروف ترین سازنده تجاری این ماده دوپونت است که آن را با نام تجاری تفلون تولید می نماید. این ماده به طور تصادفی توسط Plunkett در سال ۱۹۳۸ کشف شد.
مشخصات فیزیکی:
به صورت خام، سفید مات مورد استفاده قرار می گیرد و درصورت تجزیه حاوی گاز سمی می باشد. این ماده می بایست یکدست، صاف و بدون شکاف، ترک، حباب های هوا و خراش مکانیکی باشد. ویژگی های پلی تترا فلورو اتیلن:
مقاوم در برابر دمای بالا و پایین، اسید و مواد قلیایی، مقاوم در مقابل سایش، عایق الکتریکی و ضد خوردگی می باشد ضریب اصطکاک پائین و ضد فرسایش است.
به راحتی قابل بریدن یا سوراخ کردن است.
استحکام ضربه ای و کششی بالا و تطبیق پذیری خوب، حفظ و پایداری ابعاد خوب، 
وزن سبک با ساختاری مستحکم، هم چنین به خوبی به عنوان ماده ای نچسب شناسایی شده است.

کاربردهای پلی تترا فلورو اتیلن:

می توان پلی تترا فلورو اتیلن را به عنوان عایق حرارت در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی و … مورد استفاده قرار داد.

پلی استایرن

پلی استایرن سه نوع دارد:
«Ps» که پلی استایرن معمولی است و در بازار ایران به کریستال می شناسند و موارد استفاده در ظروف یکبار مصرف: بدنه ساعت، رادیو، اسباب بازی، عایق برودتی، بدنه یخچال وفریزر و...
«EPS» پلی استایرن انبساطی (یونولیت) است که در ایران به یونولیت می شناسند و در ساختمان سازی به عنوان عایق برودتی و صدا استفاده می شود و در سرد خانه ها و یخچالهای صنعتی هم کاربرد دارد.
«HIPS» پلی استایرن مقاوم به ضربه می باشد و به خاطر همین بیشتر در بدنه یخچال و فریزر و عایق برودتی از آن استفاده می شود.

پلی آمید

پلی آمیدها یکی از پرکاربردترین ترموپلاستیک های مهندسی هستند. عمده کاربرد آن در صنعت خودرو است. و خواص آن عبارتند از: استحکام بالای مکانیکی، توازن میان استحکام و ضربه پذیری، دمای کاربردی بالا، خواص الکتریکی و شعله پذیری بالا.

پلی کربنات

 این ماده به روش پلیمریزاسیون تراکمی و در نتیجه اتصال یک کربن به سه اکسیژن تشکیل شده و در مواردی که نیازمند استحکام بالا و وضوح فوق العاده است استفاده می شود. خواص منحصر به فرد آن در پنجره های ضد گلوله و لنزهای مقاوم دربرابر شکست و دیسکهای فشرده است. اما اخیرا به دلیل اشتعال پذیری کم پلی کربنات به آن علاقه مند شده اند.
خصوصیات: جدایش مناسب از قالب، روانکاوی شده، کاربردعمومی، فرآیند پذیری خوب، مقاومت ضربه ای بالا، پایداری ابعادی خوب، تاخیر انداز آتش 
معایب: مستعد در برابر تنش محیطی، احتمال تخریب زمانیکه زمان فرآیند افزایش یابد، حساسیت 
کاربردها: کاربرد الکتریکی، الکترونیکی، خودرویی، عمومی، پزشکی و ورزشی.

پلی اتیلن چیست ؟

پلی اتیلن را می توان از جمله پلیمرهای گرمانرم نام برد. این دسته از پلیمرها با رسیدن به نقطه ذوب خود تبدیل به مایع و با رسیدن به نقطه انجماد خود به حالت جامد تبدیل می شوند. این پلیمر معمولا از ترکیب کردن نفت خام و گازهای طبیعی به وجود می آید. به این پلیمر به صورت مختصر PE نیز گفته می شود.

این پلیمر برای تولید انواع مواد پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرد و در دستگاه های تزریق پلاستیک نیز قابل استفاده است.

 

معرفی پلی پروپیلنPP، ویژگی های و موارد مصرفی

 

پلی پروپیلن به اختصار PP در اوایل دهه 1950 میلادی برای اولین بار در مقیاس آزمایشگاهی تولید شد و در اواخر همان دهه تولید آن به میزان تجاری افزایش پیدا کرد. پلی پروپیلن از خانواده ترموپلاست ها محسوب می شود و از پلیمریزاسیون پروپیلن به دست می آید. جالب است بدانید که این پلیمر قابل بازیافت نیز می باشد.

اولین ویژگی بسیار مهم این پلیمر هزینه تولید کمتر آن نسبت به دیگر ترموپلاستیک ها می باشد. همچنین پلی پروپیلن دارای مقاوت در برابر کشش، سختی، بی رنگی و چگالی کم است. این پلیمر در برابر اسید، باز و حلال ها نیز مقاوم است. 

 

پلی وینیل کلراید (PVC) چیست و برای چه چیزی استفاده می شود؟

 

پلی وینیل کلراید (PVC) یکی از پلیمریهای ترموپلاستیک گسترده در جهان است؛ پی وی سی در سال 1920 توسط شرکت B.F. Goodrich ساخته شده بود. معمولا در صنعت ساخت و ساز استفاده می شود اما همچنین برای نشانه ها، برنامه های کاربردی مراقبت های بهداشتی استفاده می شود.

PVC در دو فرم عمومی تولید می شود، ابتدا به عنوان یک پلیمر سفت و محکم و دوم به عنوان پلاستیک انعطاف پذیر است. پی وی سی انعطاف پذیر معمولا در ساخت و ساز به عنوان عایق در سیم های برق و یا در کف برای خانه ها، بیمارستان ها، مدارس، و مناطق دیگر که در آن محیط استریل یک اولویت است، و در بعضی موارد به عنوان جایگزین برای لاستیک استفاده می شود. پی وی سی سخت نیز در ساخت و ساز به عنوان لوله برای لوله کشی استفاده می شود. برخی از مهمترین ویژگی های پلاستیک PVC عبارتند از قیمت نسبتا ارزان، مقاومت آن در برابر تخریب محیط زیست (همچنین مواد شیمیایی و قلیایی)، سختی بالا و استحکام کششی.

برخی از مهمترین ویژگی های پلی وینیل کلراید (PVC) عبارتند از:

در دسترس و ارزان است.

بسیار سخت است.

سفت و سخت دارای قدرت کششی بسیار بالا است.

چرا پلی وینیل کلرید (PVC) اغلب استفاده می شود؟

پی وی سی سختگیرانه به طور خاص دارای چگالی بسیار بالایی برای پلاستیک است که بسیار سخت و به طور کلی بسیار قوی است. این نیز به راحتی در دسترس است و بسیار مقرون به صرفه است که در ترکیب با ویژگی های طولانی مدت بسیاری از پلاستیک ها آن را انتخاب آسان برای بسیاری از کاربردهای صنعتی مانند ساخت و ساز می کند.

یکی از محصولات بسیار پرطرفدار پی وی سی در صنعت ساخت و ساز دیوارپوش و سقف کاذب میباشد. که معمولا به چند شکل پانل های طولی و تایل 60*60 و ورق های بزرگ پی وی سی تولید میشود. از پانل های طولی هم به عنوان دیوارپوش و هم به عنوان سقف کاذب استفاده میشود. اما از تایل های 60*60 فقط برای سقف کاذب میتوان استفاده کرد.

پانل های طولی پی وی سی در عرض های متفاوت 20 و 30 و 40 سانتی متری وهمچنین به دو صورت توپر و توخالی قابل دسترس می باشد. ورق های 120*280 نیز از جمله دیوارپوش های جدید پی وی سی میباشد.

معمولا تمامی دیوارپوش و سقف کاذب پی وی سی توسط روکش تزئین و امکان استفاده از آن در تمامی نواحی با هر نوع سلیقه ای را برای شما امکان پذیر کرده است. به تازگی طرح جدید سنگ دیوارپوش پی وی سی با استقبال بی نظیری روبرو شده که علت این محبوبیت قیمت پایین آن به نسبت سنگهای موجود می باشد.

 

پلی وینیل الکل چیست؟

پلی وینیل الکل خالص (PVOH) یک پلیمر سنتزی محلول در آب و بصورت پودر سفید رنگ قابل ذوب می باشد که در دمای C°۲۳۰ تجزیه می شود.

PVOH  از یک خاصیت بسیار جذاب برخوردار است و آن، قابلیت تجزیه بیولوژیکی است. مونومرهای وینیل الکل ضعیف هستند و PVOH از جایگزینی گروه استات در وینیل استات با گروههای هیدروکسیل تهیه می شود؛ ساختار ۱و۳-گلایکول یا سر به دم مطلوب است. هیدرولیز گروه استات بوسیله متانول در حضور متیلات سدیم انیدرید یا محلول هیدروکسید سدیم در دما و فشار محیط انجام می شود. بسیاری از کارخانه های تولید PVOH یک فرآیند پیوسته برای تولید دارند که باعث تولید محصولی با هیدرولیز بیش از ۸۰% می شود. درجه هیدرولیز PVOH بر روی خواص آن تاثیر می گذارد از قبیل کشش سطحی، سازگاری، سینتیک واکنش، رئولوژی و حلالیت در آب.
PVOH تجاری دارای گرانروی و مقدار گروههای استیل متفاوتی هستند.

 که قسمتی از آن هیدرولیز شده باشد دارای دمای ذوب/تخریب پایین تری است، هیدرولیز زیاد PVOH باعث کاهش حلالیت می شود با افزایش وزن مولکولی گرانروی افزایش می یابد و PVOH تجاری دارای واحدهای مونومری ۳۵۰۰-۳۰۰۰ و وزن مولکولی ۲۰۰۰۰۰-۱۳۰۰۰ می باشند. در نامگذاری محصولات تجاری، اولین شماره درجه هیدرولیز و شماره دوم نشان دهنده گرانروی در واحد سانتی پواز ( محلول آب ۴% در دمای C°۲۰) می باشد. متناوبا درصد هیدرولیز با واژه های “عالی” برای ۹۹% به بالا، “کامل” برای %۹۹-۹۸، “متوسط” برای %۹۸-۹۰ و “جزئی” برای %۸۹-۸۵ مشخص می شود.
PVOH یک پلیمر سنتزی محلول در آب با ساختار یکنواخت می باشد. برای استفاده های نهایی، تعدادی استخلاف برای PVOH وجود دارد.

 PVOH  معمولاً سهم کم و یا متوسطی (حداکثر %۲۰) از محصولاتی را که در آنها به کار می رود به خود اختصاص می دهد.

 

خواص، فن آوری و کاربرد

PVOH در حالت خشک پایدار، بدون بو، غیرسمی و برای حمل با دست ایمن و دوستدار محیط زیست است. با این حال باید مراقب بود تا میزان گرد و غبار در هنگام حمل و نقل و ذخیره سازی به حداقل برسد تا از انفجار غبارجلوگیری به عمل آید. از PVOH می توان برای ساخت فیلم و پوشش هایی استفاده کرد که دارای قدرت کششی و انعطاف پذیری بالا هستند و در برابر نفوذ اکسیژن، دی اکسید کربن و دیگر بخارها مقاومند.

PVOH در آب سرد و گرم محلول است. بعنوان مثال، PVOH با %۸۸ هیدرولیز در آب سرد و گرم حل می شود، اما PVOH با %۹۸ هیدرولیز فقط در آب گرم حل می شود. بقیه ویژگی ها با هم برابر هستن، درجه هیدرولیز بالاتر، حلالیت کمتر را سبب می شود.
کارایی های خاص PVOH با درجه هیدرولیز و گرانروی متغیر است. درجه هیدرولیز بالاتر باشد، مقاومت نسبت به آب نیز بهتر خواهد بود. برای مثال، چسب های مقاوم در برابر آب باید بطور کامل هیدرولیز شوند، اما کاربردهایی که مقاومت در برابر آب نیاز ندارند از PVOH با هیدولیز جزئی استفاده می کنند. بطور مشابه، کارخانه های تولید کاغذ درجات مختلفی از PVOH را با توجه به خواص مورد نیاز انتخاب می کنند مثل مقاومت در برابر آب و روغن و همینطور قابلیت جوهرپذیری.
در بازار منسوجات، جایی که از PVOH در مرحله ی آهار زدن نخ ها استفاده می شود تا در طول فرایند بافندگی پاره نشوند،PVOH بر اساس نوع نخ، نوع ماشین و ترکیبات دیگر محلول آهار زنی انتخاب می شود مثل آهار، گرانروی، مقاومت در برابر سایش و سهولت حذف محلول بعد از پارچه بافی.
محلول آبی PVOH نسبتا اسیدی است و مستعد رشد قارچ می باشد. رطوبت مثل یک نرم کننده عمل می کند و باعث کاهش قدرت کششی می شود ولی باعث افزایش ازدیاد طول و آستانه پارگی می شود.

 

PVOHدر زمان کوتاه و به طور کامل در محیط زیست تجزیه می شود و همین امر سبب می شود که این ماده به عنوان گزینه ی مناسبی برای استفاده در برخی کاربردها نظیر جلد شوینده های یک بار مصرف و یا ماهیگیری جایی که یک بسته PVOH از طعمه بر سر قلاب بسته شده، در آب انداخته می شود و به تدریج با انحلال PVOH در آب، طعمه ها آزاد شده و در آب پخش می شوند) مطرح شود.
PVOH در حلال های نفتی نامحلول است و این ویژگی اجازه می دهد تا در پوشش ها و فیلم ها مورد استفاده قرار گیرد. در حال حاضر PVOHدر موارد متنوعی مورد استفاده قرار می گیرد که از آن جمله می توان به ترکیبات قالب گیری پلاستیک بطور مثال اپوکسی به پوشش های PVOH نمی¬چسبد)، پوشش ها و فیلم های مقاوم به گازوئیل و سوخت، فرایند آهار زنی و تکمیل در نساجی، چسب ها، جوهرهای چاپ، شیشه های پوشش داده شده، وسایل آرایشی و تزئینی، مواد دارویی (به عنوان عامل افزایش دهنده گرانروی) و الیاف تقویتی بتن اشاره نمود.

 

بازار و هزینه ها

تولید PVOH یک کسب و کار سرمایه محور است که مستلزم هزینه های ثابت بالا است. بر این اساس، تولید کنندگان باید از نرخ بالای تولید و حاشیه سود کافی برخوردار باشند تا بتوانند هزینه های تعمیر و نگهداری تجهیزاتشان را تأمین کنند.
بسیاری از بازارهای مصرف PVOH کاملا رشد یافته اند و از رشد سالانه حدود ۲% برخوردارند، که پایینتر از نرخ رشد تولید ناخالص داخلی است. با این حال، در کشورهای مختلف این رشد متفاوت است.
در اروپای غربی و ایالات متحده آمریکا، بزرگترین بازار مصرف PVOH در تولید پلی وینیل بوتیرال (PVB) است، و در ادامه استفاده در مواردی از از قبیل آهار زدن در نساجی، چسب، پوشش ها و فیلم ها، مواد ساختمانی، کمک به پلیمریزاسیون، محصولات زیست تخریب پذیر، آرایشی و پزشکی دارد. آهار زنی و تکمیل منسوجات، کاغذ، مقوا و چسب حدود یک سوم از این بازار را در اختیار دارند. آهار زنی فرایندیست که موجب افزایش سختی و انعطاف پذیری نخ می شود. در طول سال های ۲۰۰۷-۲۰۰۳ کل تولید محصولات نساجی در ایالات متحده ۵۰% کاهش یافت و این روند کاهشی تقریباً خطی بود. به این ترتیب طی این مدت، تقاضا برای خرید PVOH نیز کاهش یافت.
PVB برای لایه زنی در شیشه جلو خودروها (ایجاد لایه میانی در شیشه جلو)، شیشه های ساختمانی مقاوم در برابر بار و صفحات شیشه ای سلول های خورشیدی استفاده می شود. کاهش اخیر (۲۰۱۰-۲۰۰۶) در میزان تولید خودرو ( به عنوان مثال، تولید در سال ۲۰۰۸ نسبت به سال ۲۰۰۷، ۱۵% کاهش یافته اما در سال ۲۰۱۱ مجدداً شاهد رشد بوده و به حالت اول بازگشته) و روند کاهش وزن کلی خودروها با جایگزینی شیشه های یکپارچه، سختکاری شده و نسبتاً سنگین عقب و کناری خودرو، با شیشه های ایمن، سبک و با لایه ی میانی PVOH باعث شده تا مصرف PVOH در این حوزه افزایش یابد. صفحات شیشه ایِ فوتوولتاییک با لایه یِ میانیِ PVOH که در سلول های خورشیدی مورد استفاده قرار می گیرند، یکی دیگر از بازارهایِ مصرفِ در حالِ رشدِ PVOH هستند، هرچند که انتظار نمی رود تقاضا در این بازار پیش از سال ۲۰۱۳ و یا حتی بعد از آن شاهد رشد شتابدار و سریع باشد.
در روند صعودی استفاده از الیاف بازیافتی در چاپ،PVOH به واسطه ی مقاومت بیشتری که در مقایسه با سایر رزین ها مورد استفاده در این حوزه از قبیل کازئین، پروتئین سویا، و مواد نشاسته ای دارد، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. رشد PVOH در این بخش، سالانه بیش از ۲% تخمین زده می شود.
PVOH بعنوان تعدیل کننده در چسب های امولسیونی پلی وینیل استات مورد استفاده در چسب های مایع تجاری در بازارهای چین، بکار می رود. تمرکز تولید PVOH در آسیاست به طوریکه، حجم تولید این ماده در آسیا، ۷۵% کل تولید جهانی را تشکیل می دهد. چین اخیراً واحدهای تولید PVOH بزرگی را راه اندازی کرده و به تنهایی ظرفیت تأمین ۵۰% نیاز جهانی را داراست. اما رکود اقتصاد جهان روی صادرات PVOH تاثیر گذاشته است.

 در سال ۲۰۰۶، چین ۴۲۰۰۰ میلیون تن صادرات داشته است اما در سال ۲۰۰۷ این میزان به ۳۰۰۰۰ میلیون تن کاهش یافته است. در سال ۲۰۰۷ ژاپن ۸۵۰۰۰ میلیون تن صادرات داشته ولی در سال ۲۰۰۸ میزان این صادرات به ۷۲۰۰۰ میلیون تن اُفت کرده است. این اطلاعات مصارف داخلی را شامل نمی شود.
مواد خام اصلی مورد استفاده برای تولیدPVOH، گاز اتیلن، اسید استیک و مونومر متانول یا وینیل استات می باشد. اتیلن و اسید استیک با هم مخلوط شده و مونومر وینیل استات را تولید می کنند که به روشی که در مقدمه گفته شد پلیمریزه می شود. این مواد خام هزینه های اصلی تولید را تشکیل می دهند. گاز طبیعی (متان) یا مشتق آن اتان، ماده خام اولیه برای تولید مونور وینیل استات هستند و قیمت گاز طبیعی عامل اصلی در هزینه های تولید PVOH است.
PVOH  نسبتاً از رقابت مصون است. برای بسیاری از کاربردها هیچ جایگزینی برای PVOH وجود ندارد اما در برخی از کاربردها، کربوکسی متیل سلولز، پلی وینیل استات، لاتکس استایرن بوتادین می تواند بصورت جایگزین استفاده شود. نشاسته بعنوان عامل آهار زدن در نساجی استفاده می شود و لاتکس استایرن بوتادین بعنوان بایندر و سفیدکننده نوری در تولید کاغذ مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال PVOH از هر دوی آنها کارآمدتر است.

 

خلاصه و نتیجه گیری
پلی وینیل الکل (PVOH) یک پلیمر سنتزی محلول در آب است که پودر سفید رنگ آن می تواند ذوب شده و در دمای ۲۳۰ درجه تجزیه شود.

PVOH در حالت خشک پایدار، بی بو و غیرسمی است و برای محیط زیست مضر نمی باشد. نکته مهم این است که این ماده قابلیت تجزیه بیولوژیکی دارد. برای بسیاری از کاربردها، برخی از مشتقات PVOH در دسترس است.

PVOH در بسیاری از محصولاتی که در آنها بعنوان ماده اولیه استفاده می شود، حداکثر ۲۰% از هزینه نهایی را تشکیل می دهد. فشار قیمت بر روی PVOH به نظر می رسد تاثیر کمی بر روی هزینه نهایی محصولات دارد، اما قیمت گاز طبیعی در قیمت نهایی PVOH تاثیر بزرگی دارد.
PVOH از هیدرولیز پلی وینیل استات بدست می آید و انواع تجاری آن %۱۰۰-۸۰ هیدرولیز شده و وزن مولکولی آنها بین ۲۰۰۰۰۰-۱۳۰۰۰ می باشد. درجه هیدرولیز PVOH بر روی خواص فیزیکی از قبیل کشش بین سطحی محلول، سازگاری، سینتیک واکنش، رئولوژی و حلالیت در آب تاثیر می گذارد. اگر PVOH به طور جزئی هیدرولیز شده باشد دمای ذوب پایینی دارد، درجه هیدرولیز بالا موجب کاهش حلالیت می شود و گرانروی با افزایش وزن مولکولی افزایش می یابد.
PVOH می تواند بصورت فیلم و پوشش مورد استفاده قرار گیرد که فیلم و پوشش به دست آمده در این حالت از قدرت کششی و انعطاف پذیری بالا و مقاومت زیاد در مقابل نفوذ اکسیژن، دی اکسید کربن و دیگر بخارات گازی برخوردار است.

PVOH از قابلیت انحلال در آب گرم و سرد برخوردار است.
PVOH در حلال های نفتی نامحلول بوده و درنتیجه برای استفاده در فیلم ها و پوشش ها مناسب است.

PVOH در ترکیبات قالبگیری پلاستیک مورد استفاده قرار می گیرد (برای مثال اپوکسی به پوشش های PVOH نمی چسبد) از این ماده همینطور می توان در پوشش های سطح و فیلم های مقاوم به گازوئیل و سوخت، آهار زدن پارچه ها، چسب، جوهرهای چاپ، شیشه های چندلایه، مواد تزئینی، مواد آرایشی و بهداشتی و بعنوان الیاف برای تقویت بتن استفاده نمود.
در اروپای غربی و ایالات متحده، بیشترین بازار مصرف PVOH به تولید پلی وینیل بوتیرال و تولید شیشه های چندلایه و پوشش های کاغذ و منسوجات اختصاص دارد. افزایش استفاده از PVOH  بصورت فیبرهای بازیافتی در چاپ مزیت های زیادی دارد زیرا که نسبت به دیگر بایندرها مثل کازئین، روغن سویا و نشاسته قدرت بیشتری دارد. تولید PVOH در آسیا متمرکز شده است که حدود ۷۵% ظرفیت جهانی تولید این ماده را به خود اختصاص می دهد، اما مقدار زیادی از این تولیدات بصورت داخلی مصرف شده و صادر نمی شود.
PVOH نسبتا بی رقیب است. در بسیاری از کاربردها هیچ جایگزینی برای آن نیست اما در برخی کاربردها، نشاسته، کربوکسی متیل سلولز، پلی وینیل استات و لاتکس استایرن بوتادین می توانند بعنوان جایگزینی برای PVOH باشند. نشاسته می تواند برای آهار زدن پارچه ها بکار رود و لاتکس بوتادین بعنوان بایندر و سفید کننده نوری در تولید کاغذ بکار می روند، با این وجود PVOH از هر دوی آنها کارآمدتر است.